بررسی فراوانی ژن های مقاوم به سیپروفلوکساسین qnrb و qnra در جدایه های اشریشیاکلی جدا شده از عفونت ادراری در بیمارستان استهبان فارس

مقدمه: عفونت ادراری یک مشکل جدی بهداشتی است که سالیانه میلیون ها نفر به آن مبتلا می گردند. اشریشیاکلی عامل ٩٠-٧٥% از عفونت های ادراری می باشد. استفاده وسیع از سیپروفلوکساسین باعث افزایش مقاومت به این باکتری شده است. هدف از این پژوهش تعیین فراوانی ژن های مقاوم به سیپروفلوکساسین qnrb و qnra در اشرشیا-کلی جدا شده از نمونه عفونت ادراری بیمارستان امام خمینی(ره) استهبان بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد ٢٢٤ جدایه اشریشیاکلی از نمونه های ادرار بیماران مبتلا به عفونت ادراری در بیمارستان امام خمینی(ره) استهبان جمع آوری شد. حساسیت جدایه ها نسبت به کینولون ها با روش دیسک دیفیوژن و مطابق با استانداردهای ٢٠١٣ clsi انجام و mic سیپروفلوکساسین به روش e-test تعیین گردید. با استفاده از پرایمرهای اختصاصی حضور ژن های qnrb و qnra در جدایه های حساس و مقاوم به سیپروفلوکساسین به روش multiplex pcr بررسی گردید. داده ها توسط نرم افزارspss  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از ٢٢٤ جدایه مورد بررسی با تعیین mic، 88 جدایه(3/39%) نسبت به سیپروفلوکساسین مقاوم بودند. همچنین جدایه های به ترتیب نسبت به نالیدیکسیک اسید(٧/٤٨%)، افلوکساسین(٢٩%)، نورفلوکساسین(٧/٢٧%) و لووفلوکساسین(٧/٢٣%) بیشترین مقاومت را نشان دادند. ژن qnra در نمونه ها مشاهده نشده و 73 نمونه( 6/32%) دارای ژن qnrb بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده وجود ژن مقاوم به فلوروکینولون ها qnrb در جدایه های اشریشیاکلی مورد مطالعه می باشد. با توجه به ارتباط معنی دار بین ژن qnrb و مقاومت به سیپروفلوکساسین(٠٥/٠ p <) و به دلیل افزایش مقاومت اشریشیاکلی نسبت به بتالاکتام ها، توصیه می گردد قبل از شروع درمان آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی انجام شود.